Ein groeët aopelócht theater in oos eige dörp, äöver oos eige dörp, in oos eige dialekt: De Zwarte Grens. Waat ein oetdaging! Ich höb altied al interesse gehadj in de gesjiedenis van ‘miene gróndj’. Dao is later de interesse in ’t Naers dialekt biegekome. Det uutj zich op dit moment in ’t sjrieve en zinge van leedjes in dit dialekt bie de band Flessegelök. Dao en op Bóntje Aovendje höb ich toet noe mien bühne-ervaring opgedaon. Preuftj gae de oetdaging? 

Wie ich huuërdje van dit sjpektakel wól ich geliek mètdoon. In de kemissie artistiek probeer ich mien steinke bie te drage. En op ’t tonieël ein van de hoofdrolle vervulle, is zónger twiefel de sjoeënste en groeëtste kans waat (gehieël ónverwachtjs) op mien paad terecht is gekome. En den ouch nog èns in de rol van Adam, kaptein van ‘mien eige’ sjötterie de Bösse Sjötte! Mèt hieël väöl plezeer gaon ich dees oetdaging aan, same mèt Mella en de rest vanne kómpenie. Wae gaon d’r get biezunjers van make.